уҗым

сущ.

1) о́зимь, ози́мые мн. || ози́мый

уҗым яшәрде — о́зимь позелене́ла

уҗым басуы — ози́мое по́ле

уҗым бодае — ози́мая пшени́ца

уҗым арышы — ози́мая рожь

уҗым уңышы — урожа́й ози́мых

уҗымнар әйбәт кышлаган — ози́мые хорошо́ перенесли́ зи́му

2) всхо́ды

уҗымнар яхшы күренәләр — всхо́ды (о́зими) хоро́шие

•

- уҗым байгышы

- уҗым корты
- уҗым күгәреге
- уҗым тутыгы
- уҗым ябалагы
- уҗым ябалашбашы

••

уҗым бозавы — мя́мля, размазня́